Ο Θεόφιλος δεν υπήρξε τυχαία πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου. Ήταν πάντοτε ο γιατρός που ταξίδεψε και χειρούργησε στους πιο επικίνδυνους και φτωχούς τόπους, ο γιατρός που στάθηκε δίπλα στους απανταχού της γης πρόσφυγες.Είχε γράψει το 2016, αποχαιρετώντας τη μάχιμη ιατρική:
«Η ευγνωμοσύνη μου είναι πριν απ’ όλα για τους ασθενείς μου σε όλα τα πέρατα της γης από τη Δραπετσώνα και το Πέραμα στη Σρι Λάνκα και στο Κουρδισταν, από τους θαλάμους του “Λαϊκού” στα πρόχειρα νοσοκομεία της Αιτής, της Καμπούλ και του Μογκαντίσου που στα μάτια τους καθρεφτίστηκαν τόσα χρόνια οι κόποι και οι αγωνίες μας, οι αμφιβολίες και η απελπισία μας…».
Αγωνίστηκε να μετατρέψει το ΚΕΕΛΠΝΟ από οργανισμό συνώνυμο της κόπρου του Αυγεία σ΄ ένα σύγχρονο φορέα Δημόσιας Υγείας, χωρίς ποτέ να ξεφύγει από τις αξίες της Αριστεράς. Και τα κατάφερε, δημιουργώντας τον ΕΟΔΥ και θέτοντας τις αρχές λειτουργίας του, μέσα από τεράστιες δυσκολίες, συκοφαντίες, μηνύσεις και αγωγές, τις οποίες αντιμετώπιζε χωρίς να πτοείται, ως μαχητής της ζωής.
Όσοι συμπορευτήκαμε μαζί του νιώθουμε ευγνωμοσύνη που γνωρίσαμε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο.
Καλό κατευόδιο φίλε Θεόφιλε.
Δημήτρης Βαρνάβας